To japońska sztuka walki – bez walki. Nie uczymy się uderzać, kopać ani bić. Uczymy się bronić przed napastnikiem. Nie ma tu ciosów, uderzeń pięścią ani kopnięć (udajemy je tylko w czasie treningu), ale uczymy się jak uniknąć ataku i wykorzystać siłę przeciwnika przeciwko niemu samemu. Aikido nie jest sportem, nie organizuje się zawodów w aikido, nie ma tu rywalizacji, każdy ćwiczy według swoich możliwości, nie ma lepszych i gorszych. Sprawdzianem umiejętności są egzaminy na kolejne stopnie tzw. kyu - stopnie uczniowskie - najniższym stopniem jest 10 kyu, potem 9 itd.
Czym się różni aikido dla dzieci od zajęć dla dorosłych?
Zajęcia Aikido dla dzieci są połączeniem treningu, zabawy i ćwiczeń ogólnorozwojowych. Dzieci uczą się bezpiecznie upadać, poznają podstawowe techniki. Trening przepleciony jest elementami zabawy, która jednak uczy je refleksu, poczucia ciała, koordynacji, równowagi. Trening dla dzieci nie jest dokładnym przełożeniem treningu dla dorosłych ze względu na to, że charakterystyczne dla aikido dźwignie i rzuty byłyby zbyt niebezpieczne i obciążające dla kształtującego się dopiero organizmu - kości, mięśni i stawów. Zajęcia wpływają pozytywnie na koncentrację i koordynację, uczą dzieci orientacji w przestrzeni oraz prawidłowych odruchów w momencie zagrożenia. Dzieci energiczne, potrzebujące dużo ruchu mogą na aikido znaleźć bezpieczne ujście dla swojej energii, a dzieci nieśmiałe i fizycznie mniej sprawne, otwierają się na aktywność fizyczną i kontakty z innymi dziećmi - ćwiczymy zawsze w parach.
Kto wymyślił aikido?
Aikido wymyślił Japończyk Morihei Uheshiba - zajrzyj do zakładki Historia aikido, aby przeczytać o ciekawych losach twórcy tej sztuki walki.
Kto może ćwiczyć aikido?
Każdy: chłopak i dziewczyna, dzieci i ich rodzice, a nawet dziadkowie. Bo w aikido nie trzeba być dużym, ani bardzo silnym. Trzeba chcieć systematycznie ćwiczyć i być skoncentrowanym na treningu.
Czy aikido jest bezpieczne?
Tak, jeśli przestrzegamy poleceń prowadzącego, którego nazywamy Sensei, co po japońsku znaczy nauczyciel.
Podstawą treningu jest nauka bezpiecznego przewracania się, a to wcale nie jest takie proste, o czym wie każdy, kto chociaż raz się potłukł. Upadki na treningu są łagodniejsze niż w rzeczywistości, ponieważ ćwiczymy na macie - jest ona twardsza niż materace gimnastyczne, które znacie ze szkoły, ale miększa niż podłoga:-)
Kiedy uczymy się wykonywać techniki, klepaniem ręką o matę sygnalizujemy, kiedy coś nas zaboli. Gdy jedna osoba klepie, druga natychmiast zwalnia chwyt, aby nie zrobić partnerowi krzywdy.
Posty
